நட்சத்திரமாகவன்றி, நிலவாக…

பிறை - ஒன்று. (மாயம்) உங்கள் சுமைகளைப் போக்கவன்று, மேலும் சுமத்தவே வந்தேன். உங்களை விடுவிக்கவன்று, மேலும் அடிமையாக்கவே வந்தேன். வணக்கம்! இராம.கி. உங்களெல்லோருக்கும் நாள் காட்டியிருந்தார். இப்போது அல்லவாசிட்டி விஜய் அல்வா காட்டி முடித்திருக்கிறார். நானும் இந்தக் கிழமை முழுவதும் உங்களுக்கு ஒன்றைக் காட்டப் போறன். அதுதான் வெள்ளி. ஓம், வெள்ளி காட்டப் போறன். என்ன... வெள்ளி பாக்க எல்லாரும் தயாரா? என்னை இந்த வார நட்சத்திரம் எண்டு சொல்லீச்சினம். நட்சத்திரமா இருக்கிறது எனக்குப் பிடிக்கேல. நிலவாக இருக்கத்தான் விருப்பம். நட்சத்திரங்களுக்குத் தனித்தன்மை இல்ல. எண்ணிக்கையில எக்கச்சக்கமா இருக்கு, எண்ணவே ஏலாத அளவுக்கு. ஆனா நாங்களறிஞ்ச நிலவு ஒண்டுதான். மனுசருக்கு இருக்குற நிலவு ஒண்டே ஒண்டுதான். அதால நிலவா இருக்க ஆசப்படுறன். நட்சத்திரங்கள் சுயமானதாம். சுயமா ஒளி கொண்டவையாம். யாரிட்டயும் இரவல் வேண்டிறேலயாம். ஆனா நிலவு சுயமில்லாததாம். ஒண்டுமேயில்லாத வெறும் உருண்டையாம். வெளிச்சத்த வேற இடத்திலதானாம் வேண்டுறது. சீ…. நட்சத்திரமா இருக்கிறதும் ஒரு வாழ்க்கையோ? ஒருத்தரிட்டயும் ஒண்டுமே இரவல் வாங்காமல், இருக்கிறதையும் மற்றாக்களுக்குக் குடுத்துக்கொண்டு (அது குறையாட்டியும்) இருக்கிற “முட்டாள்” நட்சத்திரமா இல்லாமல், இரவல் வேண்டியே பிழைப்பு நடத்திற,அந்த இரவல் வெளிச்சத்த மட்டுமே வச்சு பிழைச்சுக் கொள்ளிற நிலவாத் தான் நான் இருக்க ஆசப்படுறன். நிலவில ஒண்டுமில்லயாம். தண்ணி, காத்து, புல்பூண்டு, உயிரினம் எண்டு ஒண்டுமே இல்லயாம். கல், மண், தூசியத் தவிர எதுவுமே இல்லயாம். அவ்வளவு “சுத்த வேஸ்ட்” ஆக இருந்து கொண்டு, இவ்வளவு தூரத்துக்கு தன்னப் பற்றின புகழையும் மாயையையும் தோற்றுவித்த நிலவை; ஆனானப்பட்ட மனுச வர்க்கத்தையே யுகம் யுகமா ஏங்க வச்சு, கோடிக்கணக்கில சிலவழிக்க வச்சு, தன்னில காலடி பதிக்க வச்சு, அந்த நிகழ்ச்சியை “மானுடத்தின் மாபெரும் பாய்ச்சலாக” பிதற்ற வச்ச அந்த “ஒண்டுமில்லாத நிலவின்ர திறமையை; மனுச இனம் தோன்றினதிலயிருந்தே தன்னைப்பற்றிக் கவித கவிதயா காவியங்களாக் கொட்ட வச்சு, நிலவில்லாமல் காதலில்ல, காதலில்லாமக் கலவியில்ல, கலவியில்லாமல் மனித குலமேயில்ல எண்டு கோட்பாட உருவாக்கி, அதன்படி நிலவில்லாம மனிதனில்ல எண்ட “வெளிப்படை உண்மையை” வெளியிட்ட அந்த “சுத்த வேஸ்ட்” நிலவின்ர சமயோசிதத்தை; நான் விரும்புகிறேன். நல்லா ரசிக்கிறேன். ஒண்டுமில்லாமலே இருந்து கொண்டு, ‘தானில்லாமல் ஒண்டுமில்ல’ எண்ட நிலைமையை உருவாக்கின அந்த நிலவு, எல்லாம் இருந்தும் ஒண்டுமே செய்யத் தெரியாத அந்த முட்டாள் நட்சத்திரங்கள விட எனக்குப் பிடிச்சிருக்கு. அந்த நிலவுதான் என்ர றோல் மொடல். (சும்மாயிருந்து சுகமனுபவிப்பதின் மகிமை தெரிந்தவர்களுக்கு இது புரியும்.) அதாலதான் சொல்லுறன், நான் நட்சத்திரமா இருக்க விரும்பேல. நிலவாய் இருக்க விரும்பிறன். அதானால என்னை இனி ‘இந்தவார நிலவு’ எண்டே கூப்பிடுங்கோ. நிலவாயிருந்து கொண்டு உங்களுக்கு வெள்ளி காட்டுறன். நான் நிலவு எண்டு சொன்னதால முதலே உங்களிட்டயிருந்து தப்பிக் கொள்ளுறன். நிலவைப் போலவே என்னட்ட ஒண்டுமில்ல (சுத்த வேஸ்ட்). அதால உங்களுக்குப் பயன்படுற மாதிரி இந்தக் கிழம எதுவும் இருக்காது. கிழமைக் கடைசியில மட்டும் உங்களுக்குப் பயன்படுற மாதிரி ஒரு பதிவு போடுவன். அதுவும் இதுதான்அந்தப் பதிவு எண்டு சொல்லித்தான் போடுவன். நான் தெரிவு செய்யப்பட்ட காலம் அந்தமாதிரி. ஆரவாரங்களுக்குள்ள சத்தமில்லாம இந்தக் கிழமைய ஓட்டி முடிச்சிடலாம். கொல்லப்பட்ட மாமனிதன் சிவராமுக்கு என் அஞ்சலியைத் தெரிவித்து, இந்தக் கிழமையைத் தொடங்குகிறேன். சரி, அப்ப வரட்டே? வெள்ளி பாக்க வாற எல்லாருக்கும் என்ர வாழ்த்துக்கள். பட உதவி சயந்தன்.