எலியுஞ் சேவலும்

இதுவொரு சிறுவர்க்கான இசைநாடகம். எழுதியவர் 'தங்கத் தாத்தா' சோமசுந்தரப் புலவர். சின்ன வயதில் எங்கள் வகுப்பில் இந்த இசைநாடகத்தைப் பயின்றபோது நான் தான் பூனை. பூனைக்குரிய பாட்டு இப்போதும் மனத்தில் பசுமையாகவே இருக்கிறது. பிறகேதோ காரணத்தால் மேடையேறாமலே போனது இவ்விசைநாடகம். நடிகர்கள்: தாயெலி, சேயெலி, பூனை, சேவல் முதலாங் காட்சி சேயெலி: வெய்யிற் கொடுமையம்மா! மேனி வேர்க்குதம்மா! பைய உலாவிவரப் பரிந்துவிடை தாருமம்மா! பொல்லாத வெப்பமம்மா! பழுங்கி யவியுதம்மா! மெல்ல உலாவிவர விரும்பிவிடை ஈயுமம்மா! தாயெலி: ஆசைமிகுந்த மைந்தா! அன்பான கண்மணியே! மோசம் வரும்மகனே! முற்றத்திலும் போக வேண்டாம். பொல்லாத துட்டர்மைந்தா! புறத்தே பதுங்கிநிற்பர் அல்லா தனபுரிவார் ஐயாநீர் போகவேண்டாம். சேயெலி: ஆண்பிள்ளை நானலனோ! அன்னாய் பயமுனக்கேன் வீண்பிள்ளை யாக்காதே விடையருளிச் செய்யுமம்மா கும்பிட்டேன் அன்னையுனைக் குறிக்கேநீ மறிக்காதே வெம்பிப் புழுங்குமிங்கு வெளியேபோய் வருவெனம்மா தாயெலி: மகனே! பெற்றமனம் பித்து: பிள்ளைமனம் கல்லு என்பதுபோலப் பிடிவாதமாய் நிற்கிறாய். சரி, நீ நினைத்தபடி, போய்வருவாய் என்மகனே! புத்தியுடன் பத்திரமாய் நீதிரும்பு மவ்வளவும் நின்றுவழி பார்த்திடுவேன் - போய்வருவாய். இரண்டாங் காட்சி ('தீராத விளையாட்டுப் பிள்ளை' என்ற பாடலின் மெட்டில் இதைப் பாடலாம்.) சேயெலி: தொங்கிச் சுவரிற் குதிப்பேன் - மிகத் துரிதமாக ஓடித் துள்ளி மிதிப்பேன். அங்கு மிங்குமாக நடிப்பேன் - சுவைத் தருந்து முணவை மணந்து பிடிப்பேன் ஆனந்த மான வெளிச்சம் - மகிழ் வாக வுலாவுதற் கணுகுமோ வச்சம் தேனுந்து மாமலர் வாசம் - வரும் சில்லென்று தென்றலும் மிகுந்தவுல் லாசம் அடுக்களைப் புறத்திலே ஓடி - அங்கே அப்பமும் வெண்ணெயு மருந்துவென் தேடி எடுத்துக் கடித்துண்டு கொண்டு - மிக இன்புறுவே னோடி யன்னையைக் கண்டு. மூன்றாங் காட்சி (வலியில் துடிதுடிக்கும் பூனை, அடித்தவளுக்குச் சாபம் கொடுக்கிறது. நாங்கள் நாடகம் பழகும்போது இந்த இடத்தில் யாருக்கும் தெரியாமல் புதிதாக நாலைந்து வரிசேர்த்திருந்தோம். அன்று அடிதடியில் பின்னியெடுக்கும் இரு ஆசிரியைகளை வைத்து எழுதப்பட்டிருந்தன அவ்வரிகள். மேடையேறாததால் யாருக்கும் தெரியாமலே போய்விட்டது (பத்துவயதில்) எங்கள் கலகம்.) பூனை: மாஆயோ - மாஆயோ - மாஆயோ மாஆயோ....... முள்ளெலும்பு நோக முதுகு மிகவலிக்க உள்ளம் நடுநடுங்க ஓங்கி யடித்தாளே -மாஆயோ மெத்த வலிப்பெடுக்க மேனி நடுநடுங்க மத்தா லடித்தாளே! மனமிரங்கா மாபாவி - மாஆயோ மெய்யொடிய மத்தால் வெடுக்கென் றடித்தவள்தன் கையொடிந்து மெத்தக் கலங்காளோ மாபாவி - மாஆயோ சேவல்: புனையாரே! பூனையாரே! பத்திமிகக் கலங்கிப் பாதிவிழி மூடிப் பாடுகிறீர் காரணமென்? காலைநக்கி நக்கியிரு கண்ணுமுக முந்துடைத்து வாலைக் குழைத்தனுங்க வந்த வருத்தமென்ன? பூனை: (அந்த வேதனையிலும் எவ்வளவு சுவாரசியமாக சம்பவத்தை விவரிக்கிறது பாருங்கள். மெட்டு: தீராத விளையாட்டுப் பிள்ளை.) சட்டியிற் காய்ச்சிய பாலைத் - தோய்த்துச் சமையற்காரி வைத்தாள் உறியதன் மேலே எட்டிப் பரண்மேலே தாவிக் - குதித் தேறினேன் உறியினில் இனிதாக மேவி பார்க்கப் பார்க்கப் பசிமீறும் - பசும் பாலின் மணத்தினால் வாய்மிக வூறும் ஆர்க்குங் காணாமலங் கிருந்தே - வெகு ஆனந்தமா யுண்டேன் அமுதொத்த விருந்தே காண்பார்க ளென்று நினைத்தே - இரு கண்களை மூடியென் நாவை நனைத்தே மாண்பாக யானுண்ணும் போது - அங்கே வந்தாளே அந்த மடைக்குல மாது சத்தப் படாமலே வந்து - மேலே தங்கி யருந்துங் களவினைக் கண்டு மத்தா லடித்தாளே பாவி - உடல் வலிக்குதே ஐயையோ! மறுகுதே யாவி சேவல்: ஐயா! களவு பொல்லாதது - இதை அறியாது செய்ததால் வந்ததே தீது மெய்யா யடாதுசெய் தோரே - மிக வெம்பிப் படாது படுவார்கள் நேரே பூனை: பொல்லாது சூதொடு வாதும் - என்று புத்தி சொல்லவந்தீர் போமினிப் போதும் நல்லாய்ப் பசிக்குது காணும் - இனி நானங்குப் போயிரை தேடுதல் வேணும். நாலாங்காட்சி பூனை: ஆகா! அங்கேயோர் எலி வருகிறது. அதை மெல்லப் பதுங்கியிருந்து பிடித்து உண்ண வேண்டும். (தனக்குட் பாடுகிறது) எலியே நீ வருவாய் - எனக் கிரையாகவே வருவாய் நலியா தென்பசி நானுனைத் தின்னுவேன் எலியே நீ வருவாய் (பூனை எலியைப்பிடிக்கப் பாயப்போகும் நேரத்தில் சேவல் கூவுகிறது) சேவல்: கொக்கறொக்கோஓ கொக்க றொக்கோ கூஉ மிக்கவெயில் இக்கணமே போஓஒ விண்ணும் மண்ணும் மூடியிருள் வாஆஅ கொக்க றொக்கோஒ கொக்கறொக்கோ கூஉ (எலி பயந்து தாயைக் கூப்பிட்டுக்கொண்டு ஓடுகிறது) ------------------------------------- அதன்பின் என்ன நடந்ததென்று அடுத்த பதிவிற் பார்ப்போம். உங்கள் கருத்துக்களை எழுதுங்கள். ----------------------------------------- தமிழ்ப்பதிவுகள்